کهن الگوی انتقام به سبک ایرانی
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۳۵۰۰۲
موضوع انتقام شخصی توسط یک مامور دولتی موضوعی است که بارها در قالب ژانرهای مختلف در سینمای ایران و جهان به کرات استفاده شده و بنابر این استفاده مجدد از ان هم نوعی ریسک بالا برای فیلمنامه نویس و کارگردان محسوب می شود و هم اگر ایده و ساختار جدیدی در اثر به چشم نیاید بدون تردید تماشاچی نمی تواند با فیلم ارتباط برقرار کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
غالب اینگونه فیلمها نیز یک چارچوب مشخص دارد: قهرمان داستان که یک فرد خاکستری است و از پیگیری های قانونی نتیجه نگرفته با پشت کردن به قانون، خود شخصا قانون می شود و مجازات می کند و حکم می دهد و اجرای قانون را بر عهده می گیرد و در پایان نیز موفق به شکست دادن اشخاص منفی داستان می شود و در این میان بینندگان هم دوست دارند زجر کشیدن آدم های نابکاری را ببینند که به قهرمان داستان آسیب رسانده اند و باعث شده اند او اینهمه زجر و سختی را تحمل کند. به بیان دیگر بیننده کهن الگوی انتقام را دوست دارد.
کت چرمی هم درباره انتقام شخصی عیسی است، کسی که دخترش را به خاطر اوردوز از دست داده و حالا در صدد انتقام گرفتن از رفیعی است، فردی که در خفا شبکه ای مخوف تشکیل داده و البته طعمه هایش دخترکان بی کس و کاریست که به قول عیسی اگر اتفاقی برایشان بیفتد کسی دنبالشان نمی گردد. عیسی همان شخصیت آشنایی است که بارها نمونه هایش را در فیلم های سینمایی دیده ایم: مردی که دچار آسیب و بیماری های روحی و جسمی شده همسرش او را رها کرده و هیچ کس از همکاران به یاری او بر نمی خیزد. او احساسات پدرانه سرکوب شده اش را در قبال حمایت از ثریا بروز می دهد، دختر معتادی که مادرش بخاطر حمایت از او مرتکب قتل شده و در انتظار اعدام است.
حال برگردم به ابتدای بحث . جایی که از ریسک بالای فیلمنامه های با موضوع آشنای انتقام گیری اشاره کردم و تاکید کنم که فیلمنامه کت چرمی، علاوه بر اینکه ایده بسیار خوب و نویی در سینمای ایران دارد فیلمنامه ای است شسته و رفته با شخصیت پردازی درست و روایتی کلاسیک انتقام جویانه که عناصر به درستی در جای خود قرار گرفته است. عیسی به تدریج و پله پله به بیننده معرفی می شود، گذشته او و وضعیت فعلی اش برای بیننده ریز ریز تشریح می شود و البته حرکات او برای بیننده قابل درک است. ریزداستانک های قصه هم در حد امکان تشریح می شوند اگرچه اعتقاد دارم وجود برخی گره ها در داستان دچار کمبود است و همچنین برخی منطق ها نیز در لابه لای داستان گم شده است که مخاطب نمی تواند سئوالی برای پاسخ این منطق های گمشده بیابد. مثلا اینکه عیسی چگونه موفق شده در پایان قصه دو سه دختر دیگر را نیز بعنوان شاهد از کمپ خارج کند. مخاطب که در همه لحظات عیسی همراه بوده چگونه این لحظات را ندیده؟
پایان داستان هم همانی است که در این گونه فیلم ها شاهدیم: از بین رفتن آدم های بد و تبهکار و پیروزی قهرمان خسته در از بین بردن آنها. دقت کنید که عیسی موفق می شود رفیعی را به دام بیندازد، برای زری عفو می گیرد و ثریا هم زنده می ماند چون پلک هایش تکان می خورد. سنگ مزار آذین هم نصب می شود و قهرمان خسته ما در اتوموبیل پلیس و این بار بعنوان مجرم لبخندی از روی رضایت می زند.
اما به همان اندازه که فیلمنامه در حد و قواره یک انتقام جویانه کلاسیک درست چیده شده، کارگردانی درخشانی نمی بینیم. جواد عزتی همان خسروی مرد بازنده است با همان شکل و شمایل و لباس و همان اکت ها و همان فن بیان که گرچه بسیار هنرمندانه توسط وی اجرا شده اما این تکراری بودن شاید به مذاق بیننده خیلی خوش نیاید. پانته آ پناهی ها و رویا تیموریان هم در نقش های کوتاه خود بازی درخشانی دارند به ویژه پناهی ها در نقش زری که کاملا قابل پذیرش است. اما ستاره بازیگری این فیلم بی شک سارا حاتمی است.
بازیگری که با همین سن کم تجربه ایفای نقش در تئاتر را دارد و البته شناخته شده ترین اثرش همان سریال زخم کاری است. او توانسته نقش دخترک معتاد عاصی سرکش را رنگ و بویی دیگر ببخشد و البته در باورپذیرکردن شخصیت ثریا نقش اساسی دارد. ستاره پسیانی همان بغض های فروخورده همیشگی را چاشنی بازی اش کرده و می توان گفت بازی متوسطی از خود ارائه داده است و در این میان صابر ابر است که تلاش کرده در قالب یک مامور رده بالای امنیتی از کلیشه بازی های قبلی خود بیرون بیاید و می توان گفت تا حدود زیادی موفق بوده است.
در حوزه کارگردانی باید این نکته را نیز اضافه کنم که نیم ساعت پایانی فیلم دارای ریتمی به شدت کند و کشدار خسته کننده است و این بر خلاف قاعده اینگونه فیلمهاست که می بایست یک سوم پایانی فیلم ریتم تند تر و پرهیجان تری داشته باشد و به نظر می رسد فیلم برای اکران عمومی خود، در این بخش باید یک سوم پایانی میبایست یک تدوین مجدد را تجربه کند.اما در مجموع کت چرمی بعنوان تجربه نخست کارگردانش تجربه ای تقریبا موفق است که میرزا محمدی را از این آزمون روسفید خارج کرده است.
منبع: جام جم آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۳۵۰۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عجیب‌ترین گل فصل پرسپولیس به نام آل‌کثیر
به گزارش ورزش سه دقیقه 24 بازی آلومینیوم اراک – پرسپولیس سرخ‌ها با ضربه تمام کننده عیسی آل کثیر به گل دوم رسیدند که این گل به شکل عجیی به ثمر رسید.
در شرایطی که سروش رفیعی در میانه میدان توپگیری کرده بود توپ را به عیسی آل کثیر رساند و او هم با حرکتی تکنیکی از یک بازیکن ایرالکو عبور کرد تا فضای بسیار خوبی برای پیشروی به سمت دروازه میزبان داشته باشد.
عیسی در شرایطی که می‌توانست ترابی را راهی دروازه حریف کند خودش با توپ جلو رفت و در موقعیت ضربه زدن قرار گرفت اما در شرایطی که قصد شوتزنی داشت تعادلش بهم خورد و نتوانست ضربه مناسبی به توپ بزند اما با وجود این اتفاق توپ به شکل عجیبی از بالای سر احمد گوهری عبور کرد و تبدیل به گل شد.
به نظر می‌رسد در این صحنه بعد از سر خوردن عیسی توپ با ضربه عیسی به زمین خورده و به نوعی پله کرد تا از بالای سر گوهری وارد دروازه‌اش شود.
عیسی که با خوش شانسی محض موفق شده بود این توپ را وارد دروزاه کند خودش هم باور نمی‌کرد با وجود از دست دادن تعد موفق به گلزنی شده و به همین خاطر شادی گل جالبی هم داشت.
گوهری هم که با بدشانسی این گل را دریافت کرده بود سرش را به نشانه تاسف تکان می‌داد چرا که در آن صحنه کاری از دستش برنمی‌آمد.
پخش زنده بازیهای فوتبال امروز جمعه ۷ اردیبهشت از تلویزیون + سایت آنتن و آپارات